Notre Dame Sobori(Fransuzcha: Cathedrale Notre Dame de Paris) Fransiya - Parijdagi juda taniqli bir sobordir. Bu sobor, Maryam onaga bagʻishlanib qurilgan. Sobor, La Cite orolining sharqiy qismida boʻlib, Parijning qolgan butun tanilgan binolari kabi Seine irmogʻining qiʼrgʻogʻida joylashgan. Kirish qismi gʻarbga qaraydi.
Fransuz gotik memoriy asarlarining, eng chiroylilaridan deb bilingan Notre Dame sobori, birinchi gotik soborlardan biridir. Haykallarning va naqshlar bilan bezalgan oynalarning, oʻrta asrlardagi Rim memoriy uslubidan soʻng koʻp ishlatilmagan boʻlishi, naturalizm oqimining asarlaridagi ogʻir taʼsiri sabablidir. Notre Dame sobori, eng turistlar bilan gavjum yerlardan biri boʻlgani bilan barobar, hali ham bir Rim Katolik sobori boʻlib ishlatilmoqdadir.
Binoning gʻarbiy qismi, eng muhim qismlaridan biridir. U yer uch qismga ayrilgan boʻlib eng muhim yerlari quyidagilardan iborat:
Soborda Parijning bokirasi deb tanilgan Maryam Ona Haykali mavjuddir. Bu haykal boylar davrida shaharning gʻururi va iqtisodiy ozodlikning bir siymosi deb bilgan tijoratchilar tarafidan qurilgan. Haykal muqaddasligidan ham koʻproq, koʻrinishi va qimmatbaho bezaklari bilan diqqat tortar edi.
Atirgul derazalar (rose window) cherkov va soborlarda boʻladigan, koʻpincha dumaloq shakldagi derazalardir. Rangli oynalar, naqshlar va rasmlar bilan bezatilgan derazalarning romlari ham oʻymakorlik sanʼatini eng chiroyli namunalarini oʻzida mujassam qiladi.
Notre Dame soborining 2 tarafida mavjud boʻlgan bu derazalar ham gotik tarzda boʻlib, 1250-1260 yillari orasida yasalgan. Bu derazalar, soborning sanoqli rangli oynadan yasalgan derazalari boʻlgani tufayli diqqatlarni oʻziga jalb qiladi. Bu derazalar, hozirgi kungacha Yevropaning eng muhim va goʻzal asarlaridan hisoblanadi.
1160-yil Parij sobori "Yevropa qirollarining cherkovi" boʻlganidan soʻng yepiskop Maurice de Sully tarafidan "Bu vazifa uchun yetarsiz" deyildi va "Parij yepiskopi" unvoniga sazovor boʻlgandan soʻng Sully soborini buzdirdi. Afsonaga koʻra Sully, yangi va koʻrkam cherkovni xayolida koʻrib soʻngra koʻrganlarini chizgan. Bu cherkovning qurilishi uchun esa birqancha uylarni buzdirgan va qurilish mollari uchun yangi bir yoʻl ham ochtirgan.
1163-yilda Qirol Louis VII ning hukmronlik qilgan davrida, inshoatni qurilishini Maurice de Sullymi yoki Papa Alexander IIImi boshlatgan degan tortishuv boʻlib oʻtgan. Ammo shuni taʼkidlab oʻtish kerak-ki, yepiskop Sully umrining katta qismini va pulini soborning inshoati uchun ishlatgan.
Soborning gʻarbiy qismini va 2 katta qulasining qurilishi 1200-yillar atrofida boshlandi. Qurilishda koʻp meʼmorlar qatnashdi, soborning farqli va har xil chiroydagi tarzlarni oʻzida mujassam qilishining sababi ham bu. 1210-1220-yillari orasida qulalar qurib boʻlindi. Soborning ohirigacha qurilib boʻlishi esa 1345-yilgacha davom etgan.
Yillar davomida cherkovga birmuncha organ olib kelinishiga qaramay, hech qaysi biri binoning qurilish shakliga mos kelmadi. Ilk mos organ Cliquot tarafidan 1700-yillar atrofida yasaldi. Cliquot asarlarining birqanchasi bugungacha saqlanib kelmoqda, ammo organ XIX asrda Aristide Cavallie-Coll tarafidan yangidan yasaldi. Oʻsha vaqtlarda u lavozimga undan boshqa koʻp kishi loyiq boʻlishiga qaramay (misol: Cherkov organini yangidan qurgan Cavallie-Coll) Notre Damening pianisti shaharning eng tanilgan kishisiga aylangan edi. Bu borada XVIII asrda juda katta raqobat boʻlib oʻtgan, u raqobatda 4 pianistga unvon berilgan edi, 4 pianist bir yil boʻyicha cherkovning pianistligini qilganlar, bu esa juda katta unvon edi. Keyinchalik 1900-1937-yillari orasida Louis Vierne cherkovning eng taniqli pianistiga aylangan. Jumladan, Pierre Cochereau, Cavaille-Coll kabi cherkovning organistlari ham shaharning juda taniqlilaridan boʻlganlar.
XIX asrning boshlarida Parij shahar planlashtiruvchilari, soborning boquvsizligi tufayli uni buzishmoqchi boʻlgan. Fransuz yozuvchisi Victor Hugo esa halqni taʼsirlash uchun "Notr Dam Bukri" degan asar yozgan. Asar, soborning buzilmasligida katta rol oʻynagan.
